Nagy von Nagyrév, Sándor

Nagy von Nagyrév Sándor, Stenograph. * Sárospatak, Kom. Borsod-Abaúj-Zemplén (Ungarn), 3. 3. 1844; † Budapest, 17. 6. 1918.

Stud. an den evang. theolog. Akad. HB in Sárospatak und in Debreczin, dann an der Techn. Hochschule in Pest, wo er 1869–1908 als Bibliothekar wirkte. Ab 1872 widmete sich N. der Vereinfachung und Popularisierung der Stenographiesysteme von Gabelsberger und I. Markovits (s. d.). 1877 gründete N. den ung. Stenographenver.


Werke: A gyorsírás történelmének rövid vázlata (Kurzer Abriß der Geschichte der Stenographie), 1874; Gyorsírászati Könyvtár (Bibl. des Stenographen), 4 Bde., 1874–75; Gyorsírászati rövid tankönyv (Kurzes Lehrbuch der Stenographie), 1875, 4. Aufl. 1890; N. S. rendszere szerint. Népszeru gyorsírás (Nach der Methode S. N.s. Populäre Stenographie), 1876, 11. Aufl. 1950; Szépírási minták (Kalligraphie muster), 1883, 9. Aufl. 1902; Rondírás (Rundschrift), 1883, 5. Aufl. 1902; Neueste method. Schreibschule für die dt. Schrift, 1884, 5. Aufl. 1902; Parlamenti irás (Schreiben im Parlament), 1899; etc. Red.: Gyorsírászati Lapok 1875–76; Népszeru Gyorsíró, 1877–1901; Szépírás, 1885.
Literatur: Das geistige Ungarn; M. Életr. Lex.; Pallas; Révai; Szinnyei; L. Gopcsa, A magyar gyorsírás torténete (Geschichte der ung. Stenographie), 1918, S. 96 ff.
Autor: (K. Benda)
Referenz: ÖBL 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 31, 1976), S. 28
geboren in Sárospatak
gestorben in Budapest

Lifeline